۲۲٫۳٫۲۰: فصل ۲۰

Last updated
Save as PDF

Page ID: 212817

\( \newcommand{\vecs}[1]{\overset { \scriptstyle \rightharpoonup} {\mathbf{#1}} } \) \( \newcommand{\vecd}[1]{\overset{-\!-\!\rightharpoonup}{\vphantom{a}\smash {#1}}} \)\(\newcommand{\id}{\mathrm{id}}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\) \( \newcommand{\kernel}{\mathrm{null}\,}\) \( \newcommand{\range}{\mathrm{range}\,}\) \( \newcommand{\RealPart}{\mathrm{Re}}\) \( \newcommand{\ImaginaryPart}{\mathrm{Im}}\) \( \newcommand{\Argument}{\mathrm{Arg}}\) \( \newcommand{\norm}[1]{\| #1 \|}\) \( \newcommand{\inner}[2]{\langle #1, #2 \rangle}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\) \(\newcommand{\id}{\mathrm{id}}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\) \( \newcommand{\kernel}{\mathrm{null}\,}\) \( \newcommand{\range}{\mathrm{range}\,}\) \( \newcommand{\RealPart}{\mathrm{Re}}\) \( \newcommand{\ImaginaryPart}{\mathrm{Im}}\) \( \newcommand{\Argument}{\mathrm{Arg}}\) \( \newcommand{\norm}[1]{\| #1 \|}\) \( \newcommand{\inner}[2]{\langle #1, #2 \rangle}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\)\(\newcommand{\AA}{\unicode[.8,0]{x212B}}\)

۱.

غلط. هر چیزی که منجر به سطوح مختلف بهره وری بین دو اقتصاد شود، می تواند منبع مزیت نسبی باشد. به عنوان مثال، آموزش کارگران، پایگاه دانش مهندسان و دانشمندان در یک کشور، بخشی از یک زنجیره ارزش تقسیم شده که در آن آنها یادگیری تخصصی خود را دارند، صرفه اقتصادی مقیاس و سایر عوامل می توانند مزیت نسبی را تعیین کنند.

۲.

برزیل در تولید گوشت گاو برتری مطلق دارد و ایالات متحده از مزیت مطلق در تولید خودرو برخوردار است. هزینه فرصت تولید یک پوند گوشت گاو 1/10 یک خودرو است در حالی که در ایالات متحده 3/4 یک خودرو است.

۳.

در پاسخ به سوالاتی مانند این، اغلب مفید است که با سازماندهی اطلاعات در یک جدول، مانند جدول زیر، شروع کنید. توجه داشته باشید که در این مورد، بهره وری کشورها بر حسب تعداد کارگران برای تولید یک واحد از یک محصول بیان می شود.

کشور	یک ژاکت	یک بطری شراب
فرانسه	1 کارگر	1 کارگر
تونس	2 کارگر	3 کارگر

در این مثال، فرانسه دارای مزیت مطلق در تولید هر دو ژاکت و شراب است. شما می توانید بگویید زیرا فرانسه برای تولید یک واحد خوب، نیروی کار کمتری نیاز دارد.

۴.

در آلمان، کارگران کمتری برای ساخت تلویزیون یا دوربین فیلمبرداری نیاز دارند. آلمان در تولید هر دو کالا مزیت مطلق دارد.
تولید یک تلویزیون اضافی در آلمان به سه کارگر نیاز دارد. جابجایی این سه کارگر آلمانی باعث کاهش تولید دوربین فیلمبرداری به میزان 3/4 دوربین می شود. تولید یک تلویزیون اضافی در لهستان به شش کارگر نیاز دارد و انتقال این کارگران از کالای دیگر، خروجی دوربین های فیلمبرداری را 6/12 دوربین یا 1/2 کاهش می دهد. بنابراین، هزینه فرصت تولید تلویزیون در لهستان پایین تر است، بنابراین لهستان دارای مزیت نسبی در تولید تلویزیون است. توجه: اجازه ندهید کسری مانند 3/4 دوربین یا 1/2 دوربین فیلمبرداری شما را آزار دهد. اگر هر دو کشور بخواهند تولید تلویزیون را به میزان قابل توجهی - یعنی خیلی بیشتر از یک واحد - گسترش دهند، در آن صورت ما در مورد دوربین های کامل صحبت خواهیم کرد و نه دوربین های کسری. شما همچنین می توانید این نتیجه را با توجه به این که ضعف مطلق لهستان در تلویزیون نسبتا پایین تر است، به این نتیجه برسید، زیرا لهستان نیاز به دو برابر تعداد کارگران برای تولید یک تلویزیون و سه برابر بیشتر برای تولید یک دوربین فیلمبرداری دارد، بنابراین محصول با معایب مطلق نسبتا پایین تر مزیت نسبی لهستان است.
تولید یک دوربین فیلمبرداری در آلمان به چهار کارگر نیاز دارد و دور کردن این چهار کارگر از تولید تلویزیون هزینه فرصت 4/3 دستگاه تلویزیون را دارد. تولید یک دوربین فیلمبرداری در لهستان به 12 کارگر نیاز دارد و دور کردن این 12 کارگر از تولید تلویزیون هزینه فرصت دو دستگاه تلویزیون را دارد. بنابراین، هزینه فرصت تولید دوربین های فیلمبرداری در آلمان پایین تر است و دوربین های فیلمبرداری مزیت نسبی آلمان خواهند بود.
در این مثال مزیت مطلق با مزیت نسبی متفاوت است. آلمان دارای مزیت مطلق در تولید هر دو کالا است، اما لهستان دارای مزیت نسبی در تولید تلویزیون است.
آلمان باید حداقل تا حدی در تولید دوربین های فیلمبرداری، صادرات دوربین های فیلمبرداری و واردات تلویزیون تخصص داشته باشد. برعکس، لهستان باید حداقل تا حدی در تولید تلویزیون، صادرات تلویزیون و واردات دوربین های فیلمبرداری تخصص داشته باشد.

۵.

تعدادی از مزایای احتمالی تجارت درون صنعت وجود دارد. هر دو کشور می توانند از تخصص و یادگیری شدید در انواع خاصی از اتومبیل ها با ویژگی های خاص مانند اتومبیل های کم مصرف، اتومبیل های لوکس، وسایل نقلیه ورزشی، اتومبیل های با کیفیت بالاتر و پایین و غیره استفاده کنند. علاوه بر این، کشورها می توانند از صرفه جویی در مقیاس بهره مند شوند، به طوری که شرکت های بزرگ در سراسر مرزهای بین المللی با یکدیگر رقابت می کنند و مزایای رقابت و تنوع را برای مشتریان فراهم می کنند. همین استدلال در مورد تجارت بین ایالات متحده اعمال می شود، جایی که مردم اغلب محصولات ساخته شده توسط مردم ایالت های دیگر را خریداری می کنند، حتی اگر یک محصول مشابه در مرزهای دولت خود ساخته شود. همه کشورها و همه کشورها می توانند از این نوع رقابت و تجارت بهره مند شوند.

۶.

با رسم نقاط بر روی یک نمودار طرح شروع کنید و سپس یک خط را از طریق آنها بکشید. شکل زیر میانگین هزینه های تولید نیمه هادی ها را نشان می دهد.

منحنی اقتصاد مقیاس را نشان می دهد با نشان دادن اینکه با افزایش مقیاس - یعنی با افزایش تولید در این کارخانه خاص - هزینه متوسط تولید کاهش می یابد. صرفه جویی در مقیاس تا خروجی 40,000 نیمه هادی وجود دارد؛ در خروجی های بالاتر، به نظر نمی رسد هزینه متوسط تولید بیش از این کاهش یابد.
در هر مقدار تقاضای بالای ۴۰ هزار، این اقتصاد می‌تواند از صرفه‌های مقیاس نهایت استفاده را ببرد؛ یعنی می‌تواند با کمترین هزینه به ازای هر واحد تولید کند. در واقع، اگر مقدار تقاضا بسیار بالا بود، مانند 500،000، پس تعدادی از کارخانه های مختلف وجود داشت که همه از مزایای اقتصادی مقیاس استفاده می کردند و با یکدیگر رقابت می کردند. اگر مقدار تقاضا به کمتر از 40 هزار برسد، اقتصاد به تنهایی و بدون تجارت خارجی نمی تواند از اقتصاد مقیاس نهایت استفاده را ببرد.
ساده ترین پاسخ به این سوال این است که یک کشور کوچک می تواند کارخانه ای به اندازه کافی بزرگ داشته باشد تا بتواند از اقتصاد مقیاس بهره ببرد، اما پس از آن بیشتر تولید را صادر کند. برای نیمه هادی ها، کشورهایی مانند تایوان و کره اخیراً این توصیف را متناسب کرده اند. علاوه بر این، این کشور همچنین می تواند نیمه هادی ها را از کشورهای دیگر که دارای کارخانه های بزرگ هستند، وارد کند، بنابراین از مزایای رقابت و تنوع برخوردار می شود. پاسخ کمی پیچیده تر این است که کشور می تواند این مزایای صرفه جویی در مقیاس را بدون تولید نیمه هادی ها، اما به سادگی با خرید نیمه هادی های ساخته شده با هزینه کم در سراسر جهان به دست آورد. یک اقتصاد، به ویژه یک کشور کوچکتر، ممکن است به تخصص و تولید چند مورد در مقیاس بزرگ پایان دهد، اما پس از آن تجارت آن اقلام با سایر اقلام تولید شده در مقیاس بزرگ، و در نتیجه به دست آوردن مزایای اقتصاد مقیاس از طریق تجارت، و همچنین با تولید مستقیم.

۷.

یک کشور ممکن است تجارت محصولات وارداتی را محدود کند تا از صنعتی که برای امنیت ملی مهم است محافظت کند. به عنوان مثال، کشور X و ملت Y ممکن است رقبای ژئوپولیتیک باشند، هر کدام با جاه طلبی های افزایش قدرت سیاسی و اقتصادی. حتی اگر ملت Y دارای مزیت نسبی در تولید سیستم های دفاع موشکی باشد، بعید است که کشور Y به دنبال صادرات این کالاها به کشور X باشد. همچنین این مورد است که برای برخی از کشورها، تولید یک کالای خاص جزء کلیدی هویت ملی است. در ژاپن، تولید برنج از نظر فرهنگی بسیار مهم است. ممکن است واردات برنج از کشوری مانند ویتنام برای ژاپن دشوار باشد، حتی اگر ویتنام دارای مزیت نسبی در تولید برنج باشد.