8.3: الگوهای بیکاری

Last updated
Save as PDF

Page ID: 213000

\( \newcommand{\vecs}[1]{\overset { \scriptstyle \rightharpoonup} {\mathbf{#1}} } \) \( \newcommand{\vecd}[1]{\overset{-\!-\!\rightharpoonup}{\vphantom{a}\smash {#1}}} \)\(\newcommand{\id}{\mathrm{id}}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\) \( \newcommand{\kernel}{\mathrm{null}\,}\) \( \newcommand{\range}{\mathrm{range}\,}\) \( \newcommand{\RealPart}{\mathrm{Re}}\) \( \newcommand{\ImaginaryPart}{\mathrm{Im}}\) \( \newcommand{\Argument}{\mathrm{Arg}}\) \( \newcommand{\norm}[1]{\| #1 \|}\) \( \newcommand{\inner}[2]{\langle #1, #2 \rangle}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\) \(\newcommand{\id}{\mathrm{id}}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\) \( \newcommand{\kernel}{\mathrm{null}\,}\) \( \newcommand{\range}{\mathrm{range}\,}\) \( \newcommand{\RealPart}{\mathrm{Re}}\) \( \newcommand{\ImaginaryPart}{\mathrm{Im}}\) \( \newcommand{\Argument}{\mathrm{Arg}}\) \( \newcommand{\norm}[1]{\| #1 \|}\) \( \newcommand{\inner}[2]{\langle #1, #2 \rangle}\) \( \newcommand{\Span}{\mathrm{span}}\)\(\newcommand{\AA}{\unicode[.8,0]{x212B}}\)

اهداف یادگیری

در پایان این بخش، شما قادر خواهید بود:

توضیح الگوهای تاریخی بیکاری در ایالات متحده
شناسایی روند بیکاری بر اساس جمعیت شناسی
نرخ بیکاری جهانی را ارزیابی کنید

بیایید بررسی کنیم که چگونه نرخ بیکاری در طول زمان تغییر کرده است و چگونه گروه های مختلف مردم تحت تأثیر بیکاری متفاوت قرار می گیرند.

نرخ بیکاری تاریخی ایالات متحده

شکل 8.3 الگوی تاریخی بیکاری ایالات متحده از سال 1955 را نشان می دهد.

این نمودار درصد تغییر نرخ بیکاری را در طول زمان نشان می دهد. محور y نرخ بیکاری را به عنوان یک درصد، از 0 تا 12 با افزایش 2 درصدی اندازه گیری می کند و محور x سال ها را از 1960 تا 2020 نشان می دهد. در سال 1960، نرخ بیکاری کمی کمتر از 6 درصد بود. این رقم در سال 1970 به کمتر از 4 درصد کاهش یافت. در دهه 1970 به طور کلی افزایش می یابد، با سالهای متناوب که کاهش می یابد و در اوایل دهه 1980 نزدیک به 10 درصد است. سپس به طور کلی کاهش می یابد، با افزایش در 1994، و در حدود 4 درصد در سال 2000 است. سپس به 2002 افزایش می یابد، دوباره به 2008 کاهش می یابد، سپس به 10 درصد در 2009 افزایش می یابد. سپس به سال 2019 کاهش می یابد و در سال 8 از 2020 درصد فراتر می رود.

شکل 8.3 نرخ بیکاری ایالات متحده، 1948—2020 نرخ بیکاری ایالات متحده با حرکت اقتصاد به داخل و خارج از رکود، بالا و پایین می رود. با این حال، به نظر می رسد با گذشت زمان، نرخ بیکاری به طیف وسیعی از 4 تا 6 درصد باز می گردد. به نظر نمی رسد یک روند بلند مدت به سمت نرخ حرکت به طور کلی بالاتر یا به طور کلی پایین تر وجود داشته باشد. (منبع: داده های اقتصادی فدرال رزرو (FRED) research.stleuisfed.org/fred... UN64TTUSA156S0)

همانطور که ما به این داده ها نگاه می کنیم، چندین الگو برجسته می شوند:

نرخ بیکاری در طول زمان تغییر می کند. در طول رکود عمیق اوایل دهه 1980، 2007-2009 و 2021، بیکاری تقریباً به 10٪ رسید. برای مقایسه، در طول رکود بزرگ دهه 1930، نرخ بیکاری تقریباً به 25 درصد از نیروی کار رسید.
نرخ بیکاری در اواخر دهه 1990 و اواسط دهه 2000 با استانداردهای تاریخی نسبتاً پایین بود. نرخ بیکاری از سال 5 تا 1997 زیر 2000 درصد و تقریباً در تمام سالهای 2006 تا 2007 نزدیک به 5 درصد و از سپتامبر 2015 تا مارس 5 2020 درصد یا کمتر بود. دفعه قبل بیکاری برای سه سال متوالی کمتر از 5٪ بود، سه دهه قبل از آن، از 1968 تا 1970.
نرخ بیکاری هرگز به صفر نمی رسد. تقریباً هرگز به نظر نمی رسد که به زیر 3٪ برسد - و فقط برای دوره های بسیار کوتاه در همین حد پایین می ماند. (ما در مورد دلایل این که چرا این مورد بعدا در این فصل بحث می کنیم.)
زمان افزایش و کاهش بیکاری با زمان صعود و نزول در کل اقتصاد مطابقت دارد، با این تفاوت که بیکاری تمایل دارد تغییرات در فعالیت اقتصادی را به تأخیر اندازد، و به ویژه در هنگام صعود اقتصاد پس از رکود اقتصادی. در طول دوره های رکود و رکود، بیکاری بالا است. در طول دوره های رشد اقتصادی، بیکاری کمتر می شود.
هیچ روند صعودی یا نزولی قابل توجهی در نرخ بیکاری آشکار نیست. این نکته به ویژه قابل توجه است زیرا جمعیت ایالات متحده بیش از چهار برابر از 76 میلیون در 1900 به بیش از 324 میلیون نفر در سال 2017 رسیده است. علاوه بر این، بخش بیشتری از بزرگسالان ایالات متحده در حال حاضر در نیروی کار پرداخت می شوند، زیرا زنان در دهه های اخیر به تعداد قابل توجهی وارد نیروی کار پرداخت شده اند. زنان 18 درصد از نیروی کار پرداخت شده در سال 1900 و نزدیک به نیمی از نیروی کار با حقوق در سال 2021 را تشکیل می دادند. با این حال، با وجود افزایش تعداد کارگران، و همچنین سایر رویدادهای اقتصادی مانند جهانی شدن و اختراع مداوم فن آوری های جدید، اقتصاد بدون ایجاد هر گونه روند صعودی یا نزولی بلند مدت در نرخ بیکاری، مشاغل را فراهم کرده است.

برای مشاهده محتوا کلیک کنید

نرخ بیکاری از سال 1948 مشابه نمودار در شکل بالا، با حرکت اقتصاد به داخل و خارج از رکود، نرخ بالا و پایین می رود.

نرخ بیکاری به تفکیک گروه

بیکاری به طور مساوی در میان جمعیت ایالات متحده توزیع نشده است. شکل 8.4 نشان می دهد که نرخ بیکاری به روش های مختلف تقسیم شده است: بر اساس جنسیت، سن و نژاد/قومیت.

سه نمودار در اینجا نشان داده شده است. اولی نرخ بیکاری مردان و زنان را به صورت دو خط در طول زمان نشان می دهد، با محور y نرخ بیکاری و محور x سال ها را نشان می دهد. نرخ بیکاری با افزایش 2 درصدی، از 0 به 12 اندازه گیری می شود و زمان در سال های 1974 تا 2020 اجرا می شود. نرخ بیکاری مردان و زنان از الگوی مشابهی از قله ها و دره ها پیروی می کند، به طوری که نرخ بیکاری زنان به طور کلی بالاتر از مردان است، تا اوایل دهه 1990. در سال 1974، این خط برای زنان از 6.6 درصد شروع شد. این رقم در سال های 1975 و 1982 به بالای 9 درصد می رسد، سپس به تدریج کاهش می یابد تا اوج دیگری در سال 2009، زمانی که به 8 درصد افزایش می یابد. سپس به تدریج در سال 2019 به حدود 4 درصد کاهش می یابد، زمانی که دوباره افزایش می یابد. در سال 1974 این خط برای مردان تقریباً 5 درصد شروع می شود. این رقم در سال 1975 به 8 درصد و در سال 1982 به 10 درصد می رسد، سپس به تدریج کاهش می یابد تا اوج دیگری در سال 2009، زمانی که به 10 درصد افزایش می یابد. سپس به تدریج در سال 2019 به حدود 4 درصد کاهش می یابد، زمانی که دوباره افزایش می یابد. نمودار بعدی نرخ بیکاری زنان را بر اساس سن نشان می دهد. چهار خط نشان داده شده است، هر کدام نشان دهنده یک گروه سنی متفاوت است. محور y نرخ بیکاری را نشان می دهد و محور x زمان را اندازه گیری می کند. نرخ بیکاری با افزایش 2 درصدی، از 0 به 12 اندازه گیری می شود و زمان در سال های 1974 تا 2020 اجرا می شود. بالاترین نرخ بیکاری در طول زمان مربوط به زنان 16 تا 19 ساله است، پس از آن گروه سنی 20 تا 24 سال، سپس گروه 25 تا 54 ساله و کمترین آن گروه سنی 55 سال و بالاتر است. برای زنان 16 تا 19 ساله، در سال 1974، تقریبا 16 درصد است، در 1975 به 20 درصد افزایش می یابد، کاهش می یابد، در 1982 به 23 درصد افزایش می یابد، و سپس به طور کلی کاهش می یابد، با یک جهش کوتاه در 1991، به 15 درصد 2008. در سال 2009 به بالای 25 درصد افزایش می یابد، سپس در سال 2019 به 13 کاهش می یابد و در سال 2020 به 18 درصد افزایش می یابد. برای زنان 20 تا 24 ساله، این خط از حدود 10 درصد شروع می شود، در 1975 به 13 درصد می رسد، تا 1981 کاهش می یابد، در سال 1982 به 15 درصد افزایش می یابد، سپس به طور کلی در سال 2008 به 8 درصد کاهش می یابد، در 2009 به 15 درصد افزایش می یابد، دوباره در سال 2019 به 6 درصد کاهش می یابد، سپس در سال 2020 به 15 درصد افزایش می یابد. برای زنان 25 تا 54 ساله، این خط کمی کمتر از 5 درصد شروع می شود، در 1975 به 6 درصد می رسد، تا 1981 کاهش می یابد، در 1982 به 7 درصد افزایش می یابد، سپس به طور کلی در 2008 به 5 درصد کاهش می یابد، به 7 درصد در 2009 افزایش می یابد، دوباره به 3 درصد در 2019 کاهش می یابد، سپس در سال 2020 به 6 درصد افزایش می یابد. برای زنان 55 ساله و بالاتر، این خط تقریبا مشابه خط برای زنان 25 تا 54 ساله است، با نرخ بیکاری بسیار مشابه اگر نه یکسان در طول زمان. نمودار آخر سه خط را نشان می دهد، نرخ بیکاری در طول زمان برای سیاه پوستان، اسپانیایی و سفید. محور y نرخ بیکاری را نشان می دهد و محور x زمان را اندازه گیری می کند. نرخ بیکاری با افزایش 2 درصدی، از 0 به 12 اندازه گیری می شود و زمان در سال های 1974 تا 2020 اجرا می شود. بالاترین نرخ بیکاری مربوط به سیاه پوستان و پس از آن اسپانیایی ها و پایین ترین نرخ بیکاری مربوط به سفیدپوستان است. برای سیاهپوستان، این خط از 10 درصد شروع می شود، در 1975 تقریباً 15 درصد افزایش می یابد، تا 1981 کاهش می یابد، در سال 1982 تقریباً به 20 درصد افزایش می یابد، سپس در سال 2008 به 8 درصد کاهش می یابد، در 2009 به 16 درصد افزایش می یابد، دوباره در سال 2019 به 6 درصد کاهش می یابد، سپس در سال 2020 به 12 درصد افزایش می یابد. برای اسپانیایی ها، این خط از 9 درصد شروع می شود، در 1975 به حدود 12 درصد می رسد، تا 1981 کاهش می یابد، در 1982 به 13 درصد افزایش می یابد، سپس به طور کلی در سال 2008 به 5 درصد کاهش می یابد، در سال 2009 به 13 درصد افزایش می یابد، دوباره در سال 2019 به 5 درصد کاهش می یابد، سپس در سال 2020 به 12 درصد افزایش می یابد. برای سفیدپوستان، این خط از 5 درصد شروع می شود، در 1975 به 6 درصد می رسد، تا 1981 کاهش می یابد، در 1982 به 7 درصد افزایش می یابد، سپس به طور کلی در 2008 به 4 درصد کاهش می یابد، در 2009 به 7 درصد افزایش می یابد، دوباره به 3 درصد در 2019 کاهش می یابد، سپس در سال 2020 به 6 درصد افزایش می یابد.

شکل 8.4 نرخ بیکاری توسط گروه جمعیتی (a) بر اساس جنسیت، 1948—2020. نرخ بیکاری برای مردان کمتر از نرخ بیکاری برای زنان بود، اما در دهه های اخیر، این دو نرخ اغلب - و به ویژه در طول و بلافاصله پس از رکود بزرگ - با نرخ بیکاری برای مردان تا حدودی بالاتر بوده است. (ب) بر اساس سن، 1948—2020. نرخ بیکاری برای جوانان بالاتر است و با افزایش سن پایین تر می شود. (ج) بر اساس نژاد و قومیت، 1974-2020. اگرچه نرخ بیکاری برای همه گروه ها با هم افزایش و کاهش می یابد، نرخ بیکاری برای سیاه پوستان به طور معمول حدود دو برابر بیشتر از سفیدپوستان است، در حالی که نرخ بیکاری برای اسپانیایی ها در این بین است. (منبع: www.bls.gov)

نرخ بیکاری برای زنان از لحاظ تاریخی بیشتر از نرخ بیکاری مردان بوده است، شاید منعکس کننده الگوی تاریخی است که زنان به عنوان درآمد «ثانویه» دیده می شوند. با این حال، در حدود سال 1980، نرخ بیکاری برای زنان اساسا برابر با مردان بود، همانطور که شکل 8.4 (a) نشان می دهد. در طول رکود ناشی از بیماری همه گیر در سال 2020 و بلافاصله پس از آن، نرخ بیکاری زنان از نرخ بیکاری مردان فراتر رفت. با این حال، پس از آن، شکاف کاهش یافته است.

آن را پیوند دهید

برای اطلاعات دقیق در مورد رکود اقتصادی 2008-2009 این گزارش را بخوانید. همچنین اطلاعات بسیار مفیدی در مورد آمار بیکاری ارائه می دهد.

کارگران جوان تمایل دارند بیکاری بیشتری داشته باشند، در حالی که کارگران میانسال تمایل به بیکاری کمتری دارند، احتمالا به این دلیل که کارگران میانسال احساس مسئولیت نیاز به کار بیشتری دارند. کارگران جوان تر به عنوان بخشی از روند تطبیق کارگران و مشاغل، بیشتر از کارگران میانسال به داخل و خارج از کار حرکت می کنند و این به نرخ بیکاری بالاتر آنها کمک می کند. علاوه بر این، کارگران میانسال بیشتر احتمال دارد که مسئولیت نیاز به کار بیشتری را احساس کنند. کارگران سالخورده نرخ بیکاری بسیار پایینی دارند، زیرا کسانی که شغل ندارند اغلب با بازنشستگی از نیروی کار خارج می شوند و بنابراین در آمار بیکاری شمارش نمی شوند. شکل 8.4 (b) نرخ بیکاری را برای زنان تقسیم بر سن نشان می دهد. الگوی مردان مشابه است.

نرخ بیکاری برای آفریقایی-آمریکایی ها به طور قابل توجهی بالاتر از نرخ سایر گروه های نژادی یا قومی است، واقعیتی که مطمئناً تا حدی منعکس کننده الگوی تبعیض است که فرصت های بازار کار سیاه پوستان را محدود کرده است. با این حال، شکاف بین نرخ بیکاری برای سفیدپوستان، سیاه پوستان و اسپانیایی ها در دهه 1990 کاهش یافته است، همانطور که شکل 8.4 (c) نشان می دهد. در واقع، نرخ بیکاری برای سیاه پوستان و اسپانیایی در پایین ترین سطح برای چند دهه در اواسط 2000s قبل از افزایش در طول رکود بزرگ اخیر بود.

سرانجام، افرادی که تحصیلات کمتری دارند معمولاً از بیکاری بالاتری رنج می برند. به عنوان مثال، در نوامبر 2021، نرخ بیکاری برای کسانی که دارای مدرک دانشگاهی هستند 2.3 درصد بود. برای کسانی که دارای مدرک دانشگاهی هستند اما چهار ساله نیستند، نرخ بیکاری 3.7٪ بود. این الگو به این دلیل بوجود می آید که آموزش اضافی به طور معمول ارتباطات بهتری با بازار کار و تقاضای بالاتر ارائه می دهد. با توجه به فرصت های بازار کار کمتر جذاب برای کارگران کم مهارت در مقایسه با فرصت هایی برای افراد بسیار ماهر، از جمله حقوق پایین تر، کارگران کم مهارت ممکن است انگیزه کمتری برای یافتن شغل داشته باشند.

کاهش بیکاری در راه های دیگر

اداره آمار کار همچنین اطلاعاتی در مورد دلایل بیکاری و همچنین مدت زمان بیکاری افراد ارائه می دهد. به عنوان مثال، جدول 8.2 چهار دلیل بیکاری و درصد بیکاران فعلی را که در هر دسته قرار می گیرند نشان می دهد. جدول 8.3 طول بیکاری را نشان می دهد. برای هر دوی اینها، داده ها مربوط به نوامبر 2021 است. (bls.gov)

دلیل	درصد
تازه واردان	6.5٪
ورود مجدد	۳۱٫۸٪
ترک شغل	12.5٪
بازندگان شغل: موقت	11.8٪
بازندگان شغل: غیر موقت	37.3٪

جدول 8.2 دلایل بیکاری، نوامبر 2021

طول زمان	درصد
زیر 5 هفته	22.3٪
5 تا 14 هفته	22.3٪
15 تا 26 هفته	17.6٪
بیش از 27 هفته	۳۷٫۷٪

جدول 8.3 طول بیکاری، نوامبر 2021

آن را پیوند دهید

این سخنرانی را در مورد تاثیر Droids در بازار کار تماشا کنید.

مقایسه بیکاری بین المللی

از دیدگاه بین المللی، نرخ بیکاری در ایالات متحده به طور معمول کمی بهتر از حد متوسط به نظر می رسد. جدول 8.4 نرخ بیکاری را برای سالهای 1991، 1996، 2001، 2006 (درست قبل از رکود بزرگ) و 2019 (درست قبل از رکود ناشی از همه گیری) از چندین کشور پردرآمد دیگر مقایسه می کند.

کشور	۱۹۹۱	۱۹۹۶	۲۰۰۱	۲۰۰۶	۲۰۱۹
ایالات متحده	6.8٪	5.4٪	4.8٪	4.4٪	3.7٪
کانادا	9.8٪	8.8٪	6.4٪	6.2٪	5.7٪
ژاپن	2.1٪	3.4٪	5.1٪	4.5٪	2.4٪
فرانسه	9.5٪	12.5٪	8.7٪	10.1٪	8.5٪
آلمان	5.6٪	9.0٪	8.9٪	9.8٪	3.1٪
ايتاليا	6.9٪	11.7٪	9.6٪	7.8٪	10.0٪
سوئد	3.1٪	9.9٪	5.0٪	5.2٪	7.0٪
پادشاهی متحده	8.8٪	8.1٪	5.1٪	5.5٪	3.9٪

جدول 8.4 مقایسه بین المللی نرخ بیکاری

با این حال، ما باید مقایسه نرخ بیکاری در سراسر کشور را با دقت مورد توجه قرار دهیم، زیرا هر کشور تعاریف کمی متفاوت از بیکاری، ابزارهای نظرسنجی برای اندازه گیری بیکاری و همچنین بازارهای کار مختلف دارد. به عنوان مثال، نرخ بیکاری ژاپن بسیار پایین به نظر می رسد، اما اقتصاد ژاپن از اواخر دهه 1980 در رشد آهسته و رکود فرو رفته است و نرخ بیکاری ژاپن احتمالاً تصویری بیش از حد گلگون از بازار کار این کشور ترسیم می کند. در ژاپن، کارگرانی که شغل خود را از دست می دهند اغلب به سرعت از نیروی کار خارج می شوند و به دنبال کار جدیدی نمی گردند، در این صورت بیکار محسوب نمی شوند. علاوه بر این، شرکت های ژاپنی اغلب تمایلی به اخراج کارگران ندارند و بنابراین شرکت ها تعداد قابل توجهی از کارگران را دارند که در ساعات کاری کاهش یافته یا به طور رسمی استخدام می شوند، اما کار بسیار کمی انجام می دهند. ما می توانیم این الگوی ژاپنی را به عنوان یک روش غیر معمول برای جامعه برای حمایت از بیکاران، به جای نشانه ای از یک اقتصاد سالم، در نظر بگیریم.

آن را پیوند دهید

ما همیشه در مورد اقتصاد چین در اخبار می شنویم. ارزش یوان چین در مقایسه با دلار آمریکا احتمالا بخشی از گزارش کسب و کار شبانه است، پس چرا اقتصاد چین در این بحث بیکاری بین المللی گنجانده نشده است؟ عدم وجود آمار قابل اعتماد دلیل آن است. این مقاله توضیح می دهد که چرا.

مقایسه نرخ بیکاری در ایالات متحده و سایر اقتصادهای پردرآمد با نرخ بیکاری در آمریکای لاتین، آفریقا، اروپای شرقی و آسیا بسیار دشوار است. یکی از دلایل آن این است که سازمانهای آماری در بسیاری از کشورهای فقیرتر فاقد منابع و قابلیتهای فنی اداره سرشماری ایالات متحده هستند. با این حال، یک مشکل دشوارتر در مقایسه های بین المللی این است که در بسیاری از کشورهای کم درآمد، اکثر کارگران از طریق کارفرمایی که به طور منظم آنها را پرداخت می کند، در بازار کار دخیل نیستند. در عوض، کارگران در این کشورها مشغول کار کوتاه مدت، فعالیت های معیشتی و مبادله کالا هستند. علاوه بر این، اثر بیکاری در کشورهای با درآمد بالا و کم درآمد بسیار متفاوت است. کارگران بیکار در اقتصادهای توسعه یافته به برنامه های مختلف دولتی مانند بیمه بیکاری، رفاه و کوپن های غذایی دسترسی دارند. چنین برنامه هایی ممکن است به سختی در کشورهای فقیرتر وجود داشته باشد. اگر چه بیکاری یک مشکل جدی در بسیاری از کشورهای کم درآمد است، اما خود را به شیوه ای متفاوت از کشورهای با درآمد بالا نشان می دهد.